بسم الله

التّفسیر المنسوب إلى الإمام الحسن العسکریّ علیه السّلام، ص: 25

عَنِ الصَّادِقِ، عَنِ‏ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِمَا السَّلام قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أَرَادَ أَنْ یَقْرَأَ أَوْ یَعْمَلَ عَمَلًا وَ یَقُولُ: "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏" فَإِنَّهُ یُبَارَکُ لَهُ فِیهِ.

از امام صادق از امام على علیهما السّلام که فرمودند: البتّه؛ بنده هر گاه؛ اراده خواندن یا بجا آوردن عملى داشت، میگوید: "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏" یقینا! برایش در آن، میمنت و مبارکى است!